ارتودنسی دندان از داخل یا ارتودنسی لینگوال از ارتودنسی های نامرئی است و برای کسانی مناسب است که مایل به نمایان شدن بریس ها روی دندان نیستند. در ارتودنسی دندان از داخل، دستگاه ارتودنسی در پشت دندان ها نصب شده و به آن ها بریس های پشت دندانی یا زبانی نیز گفته می شود. این بریس ها همانند بریس های سنتی هستند با این تفاوت که آن ها به سطح جلوی دندان ها چسبانده می شوند. ارتودنسی دندان از داخل مشکلات و ناهنجاری های دندان را بدون جلب توجه اطرافیان، برطرف می کند.
از آن جا که نصب این ارتودنسی نیازمند مهارت و تخصص است لازم است این درمان نزد متخصص ارتودنسی باتجربه آغاز شود. دستگاه ارتودنسی از جمله براکت ها، سیم ها و کش های ارتودنسی همگی در سطح پشتی دندان ها قرار می گیرند. همه اجزاء این ارتودنسی با ارتودنسی سنتی مشابه یکدیگر بوده و هر دو روش یک هدف را دنبال می کنند که اصلاح و درمان ناهنجاری هاست. این روش با توجه به غیرقابل رویت بودن، توانسته است جایگاه ویژه ای در بین عموم افراد پیدا کرده و از محبوبیت زیادی برخوردار شود.
پیشرفت تکنولوژی در حوزه دندانپزشکی و تجهیزات سبب شده است نصب ارتودنسی دندان از داخل کار بسیار دشواری نباشد و تنها در دو مرحله انجام شود. لازم است مختصص ارتودنسی در این زمینه مهارت و تخصص کافی داشته باشد. در این ارتودنسی برای نمونه گیری از دندان های بیمار، از دندان ها قالب گیری شده و قالب به آزمایشگاه ارسال می شود تا براکت های مخصوص آن ساخته و تهیه شود. این مرحله شبیه درست کردن ژله و سفت شدن آن است. برای اینکه براکت ها به همان شکل باقی بمانند و شکل خود را از دست ندهند، به صورت موم ساخته شده و در محفظه ای پلاستیک مانند نگاه داشته می شوند.
در طی جلسه دوم درمان، براکت ها به کمک چسب مخصوص از داخل به پشت دندان ها چسبانده می شوند. براکت های ژله ای شکل بعد از چسبیدن به دندان به شکل بسیار سخت در آمده و در این زمان می توان محفظه پلاستیکی نگهدارنده آن ها را دور انداخت. در مرحله پایانی درمان، سیم های ارتودنسی نصب شده و فشار ملایم به دندان ها وارد می شود. با گذشت زمان این فشار دندان ها را به سمت جایگاه مطلوب و مورد نظر سوق داده و آن ها را به محل مناسب هدایت می کند.
یکی از عواملی که باعث می شود افراد همواره از اقدام به درمان طفره رفته و از انجام آن سر باز بزنند، درد و ناراحتی است. درد جزء لاینفک درمان ارتودنسی است. اعمال نیرو به دندان ها سبب می شود که دندان ها به جایگاه اصلی خود بازگردند. این فشار و نیرو بافت اطراف لثه را ملتهب می کند. در ارتودنسی معمولی فشار زیاد بوده و درد بیشتری احساس می شود. در ارتودنسی دندان از داخل چون میزان فشار وارد شده به دندان ها کمتر است، دندان ها این امکان را دارند تا راحت تر جا به جا شوند. این امر سبب بهبود روند ارتودنسی شده و نیروی کمتری به دندان ها وارد می شود. در طی جلسات تنظیم براکت ها، این نیرو بیشتر می شود.
این ارتودنسی فواید و مزایای بیشماری دارد که در اینجا به چند نمونه از آن ها اشاره می شود:
علاوه بر مزایای یاد شده، این روش معایبی نیز دارد که باید آن ها را یادآور شد. با توجه به نکات و مزیت های گفته شده می توان تصمیم گیری بهتری داشت و ضمن در نظر گرفتن نیاز و بودجه روش مناسب را انتخاب کرد. متخصص ارتودنسی تنها کسی است که با مشورت با وی می توان بهترین تصمیم را گرفت. این معایب عبارتند از:
از آن جا که تکنولوژی روز به روز در حال توسعه است، روش ها و تجهیزات جدید می تواند این مشکلات را بتدریج از بین برده و سبب راحتی افراد شود. دستگاه های ارتودنسی جدید و روش های نامرئی پیشرفته در حال حاضر جایگزین مناسبی برای این ارتودنسی ها هستند.