یکی از مشکلاتی که ممکن است برای کودکان به وجود بیاید، از دست دادن دندان بر اثر حادثه و یا پوسیدگی بیش از حد دندان است. والدین در این شرایط به تنها چیزی که فکر می کنند، جایگزین کردن ایمپلنت دندان به جای دندان از دست رفته است و این سوال پیش می آید که آیا ایمپلنت دندان کودکان قابل انجام است یا خیر؟ برای یافتن جواب این سوال با مجله دندانپزشکی بست دنتیست تا آخر این مقاله همراه باشید.
آنچه در این مقاله می خوانید
کاشت ایمپلنت یک روش جایگزین برای پر کردن جای خالی دندان از دست رفته است و شامل پایه، رابط (اباتمنت) و تاج است که با کاشت آن در استخوان فک، مانند یک دندان طبیعی عمل می کند.
پایه ایمپلنت را باید با ایجاد حفره ای در استخوان فک قرار داد و بعد از جوش خوردن پایه به استخوان فک، نوبت به نصب رابط است. رابط نقش اتصال پایه ایمپلنت با تاج را بر عهده دارد. در نهایت با نصب و قرار دادن تاج با کمک چسب مخصوص به رابط، مراحل ایمپلنت تمام می شود. ایمپلنت دندان با این 3 بخش نقش یک دندان طبیعی را به خوبی ایفا می کند.
در واقع باید گفت نمی توان ایمپلنت دندان را برای کودکان انجام داد. کودکان در حال رشد و نمو هستند و استخوان فک آن ها نیز به رشد و تکامل کامل نرسیده است.
برای کاشت ایمپلنت دندان باید استخوان فک به طور کامل رشد کرده باشد. اگر به این موضوع توجه نشود، ایمپلنت دندان در رشد و تکامل استخوان فک اختلال ایجاد می کند و مشکلاتی جدی تر را به همراه دارد. همچنین باعث بی نظمی و نامرتبی سایر دندان می شود.
حداقل سن لازم برای انجام ایمپلنت دندان در دختران و پسران متفاوت است. معمولا در دختران، استخوان ها زودتر از پسران به رشد کامل می رسند. بنابراین سن لازم برای انجام ایمپلنت دختران 15 سالگی و برای پسران از 17 سالگی است.
معمولا دندانپزشک برای پرکردن جای دندان از دست رفته کودکان، چندین روش را پیشنهاد می کند و بهتر است تا رسیدن به سن مناسب برای ایمپلنت، یکی از روش ها را برای پر کردن جای خالی دندان به صورت موقت انتخاب کرد. در ادامه توضیحات مختصری درباره این روش ارائه می دهیم:
فیلیپر یک دندان مصنوعی نازک و شکننده است که به راحتی در دهان قرار داده می شود و می توان آن را نیز از دهان خارج کرد. لازم به ذکر است که استفاده از فیلیپر نیاز به نگهداری و دقت زیادی دارد.
این روش برای دندان های جلو مناسب نیست چون برای پر کردن جای خالی دندان از دست رفته باید پروتز دندان را به وسیله عمل های اچینگ و باندینگ، به دندان های کناری متصل کرد و این دندان های کناری به عنوان نگهدارنده آن عمل می کنند.
یک روش مناسب برای جایگزین کردن ایمپلنت دندان کودکان، کاور دندان است. این روش برای پر کردن جای خالی دندان های عقب استفاده می شود. کاور جنس رزینی دارد و به شکل های مختلفی تولید می شود. به دلیل مات بودن رنگ آن، برای دندان های جلو مناسب نیست.
?? بیشتر بخوانید:
دندان مصنوعی موقت از جنس اکرولیک است که با سیمان مخصوص به دندان وصل می شود. از این روش هم برای پر کردن جای خالی دندان جلو و هم برای دندان عقب استفاده می شود.
ریتینر اسیکس یا نگهدارنده، مقاومت بالا و ظاهری طبیعی دارد و یک روش پر کاربرد برای پر کردن جای خالی دندان های از دست رفته جلو و عقب است. تنها مشکلی که این روش دارد این است که باید در هنگام غذا خوردن آن را از دهان خارج کرد.
در این روش، پروتز جایگزین از جنس رزین همرنگ دندان ساخته می شود. با تابش اشعه VU، ماده رزینی سفت و خشک می شود و اینکار را انقدر ادامه می دهند تا شکل نهایی دندان بدست بیاید. در آخر باندینگ دندان را پولیش می دهند تا با سایر دندان ها هماهنگ شود.
می توان دندان مصنوعی را به سیم ارتودنسی متصل کرد و سیم ارتودنسی را در دهان نصب کرد. با اینکار، دندان مصنوعی با تکیه بر سیم ارتودنسی، جای خالی دندان از دست رفته را پر می کند.
زمانی که دندان شیری می افتد، نیازی به جایگزین کردن ندارد و دندان دائمی در جای دندان شیری رشد می کند. این یک فرایند طبیعی است و نیازی به دخالت دندانپزشک نیست.
ایمپلنت برای کودکانی که به صورت مادرزادی دچار فقدان دندان یا آژنزیس دندان هستند، می تواند گزینه خوبی باشد. اما باید قبل از هرکاری با دندانپزشک اطفال مشورت کرد و در صورت تائید او، کودک را به متخصص ایمپلنت ارجاع داد.
آژنزیس دندان به معنی عدم ساخته شدن و رشد یک اندام در دوران جنینی است و نوزاد بعد از تولد آن عضو را ندارد. کودک ممکن است فاقد 6 دندان یا بیشتر باشد و یا به طور کامل فاقد دندان دائمی باشد.
از دست دادن دندان طبیعی در کودکی برای کودکان یک معضل است و نمی توان برای پر کردن جای خالی آن از ایمپلنت استفاده کرد؛ به دلیل اینکه رشد استخوان فک کودکان کامل نشده است. در این شرایط باید به دنبال روش های موقت و جایگزین رفت. فیلیپر، دندان مصنوعی موقت، ارتودنسی، بریج دندان مریلند، ریتینر، باندینگ و کاور از جمله روش های جایگزین هستند.